วันอาทิตย์ที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2555

ได้ยินไหม เสียงจาก...ความรัก...



สั ก เ ว ล า
อยากให้คุณหันมา มองสักครั้ง
ฉันมีเรื่องราวมากมาย อยากให้คุณฟัง
คำบางคำที่มันก้องดัง อยู่ในใจ




สั ก น า ที
ให้ผู้หญิงคนนี้ ได้อยู่ใกล้
แค่ผ่านสายตา แต่ไม่อาจบอกอะไร
เนิ่นนานแค่ไหน ที่เฝ้ามองคุณตลอดมา




สั ก ห นึ่ ง... ค รั้ ง
อย่าพึ่งบอกไม่รับฟัง หรือไม่รู้สึกรู้สา
ขอให้หัวใจได้สารภาพผ่านเวลา
ในความเป็นไปตลอดมา มันรักคุณเพียงใด
ได้ยินไหม เสียงจาก...ความรัก...

วันเสาร์ที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2555

นาทีที่รัก

น า ที - ที่ ต ก ห ลุ ม รั ก
เริ่มตั้งแต่ยังไม่รู้จัก ..แค่เพียงเห็นหน้า
รอยยิ้ม..และความจริงใจในสายตา
ทำให้หัวใจฉันเต้นช้า.........
......จนเหมือนเวลา..หยุดอยู่ที่เธอ


น า ที - ที่ ไ ด้ รั ก
ทำได้แต่แอบทายทัก อย่างพร่ำเพ้อ
แสร้งทำเมินเฉย ...เมื่อได้เจอ
แต่พอลับตาเธอ... กลับยิ้มเสมอ.. บ้าจัง


น า ที - ที่ เ ลิ ก รั ก
ขอโทษนะ.. ฉันไม่รู้จัก คำนั้น
ต่อจากนี้..ก็จะรักเธอไปทุกวัน
ตั้งแต่วินาทีที่พบกัน......
.........จนนิจนิรันดิ์ จ ะ รั ก ไ ม่ ลื ม
นาทีที่รัก

วันศุกร์ที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2555

ปล่อย

. . .ยังเหลืออยู่ไหม. . .
ความเข้มแข็งของหัวใจที่แรงกล้า
กับความรักที่เป็นได้แค่ในนิทรา
พอตื่นลืมตา. .ก็กลับกลาย

. . .ทนไหวอยู่หรือเปล่า. . .
ยังกล้าเก็บทุกเรื่องราวไม่ให้ห่างหาย
ฝืนต่อไปทั้งทั้งที่เหมือนไร้หัวใจมากมาย
ทนกับวันคืนที่เดียวดาย. ."ข้างข้างกัน"

. . .ยังยิ้มได้ไหม. .หัวใจ. . .
เมื่อทางที่เดินมาแสนไกลไม่เหมือนฝัน
หากจะฝืนสู้ทน. .เพียงเพราะความอดทนให้พ้นวัน
หัวใจเอ๋ยเชื่อฉัน. . ."อย่าดีกว่า"

. . .ยอมแยกทางกันตรงนี้. . .
เจ็บหนักหนักไปเลยเสียทีให้อ่อนล้า
ดีกว่าเจ็บวันละหน่อยเสียทีละน้อยกับน้ำตา
รังแต่แผลจะชินชา. .เกินกว่าจะใช้คำว่าเรา. . .

วันพฤหัสบดีที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2555

ความรู้สึกของคนแอบรัก

เปิดไดอานรี่เล่มเก่า
ยังเห็นร่องรอยความเหงา...ผ่านอักษร
กลิ่นอายความว้าเหว่...ในบทกลอน
ความเหงายังคงแอบซ่อน...ในรอยน้ำตา

หยดน้ำหมึกที่ขีดเขียน
ซึมซาบสู่กระดาษผิวเนียนอย่างช้า - ช้า
บรรทึกเป็นเรื่องราวที่ผ่านมา
คำกล่าวในทุกหน้า...เพียงบอกว่า"(แอบ)รักเธอ"
ความรู้สึกของคนแอบรัก

วันอังคารที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2555

นี่ที่ไหนดูคล้ายเคยได้เห็น

มีใครเคยอย่างฉันบ้างไหม 
ที่ละล่องไปในห้วง สรวงสวรรค์ 
คราใดที่หลับตา ก็เห็นภาพมายานับร้อยนับพัน 
แต่หนึ่งเดียวในความฝัน คือที่แห่งหนนั้นในจิตใจ 

เงียบ..........ไร้สำเนียง 
เงียบจนได้ยินเสียงของความเงียบว่าช่างสดใส 
สายลมพัดผ่าน หอมหวานกลิ่นอุ่นไอ 
แว่วยินเสียงหรีดหรี่งเรไร ยามเช้าทำไม....เจ้ายังเสียงดี 

ภาพแม่น้ำ ภูเขา ทะเล ต้นไม้ ใบหญ้า 
ราวกับเห็นนางฟ้า เทพธิดาออกมาเริงระบำแต่งแต้มแสงสี 
งดงามเกินคำขาน รสหวานของลำนำคำกวี 
มิอาจมีวจีจะกล่าวคำพรรณนา 

นี่ที่ไหนดูคล้ายเคยได้เห็น
ยะเยียบเย็น หนาวซึ้งทรวงกลับห่วงหา
กี่ร้อยปีแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้กลับมา 
หรือต้องคำสัญญา ว่าจะมารอพบใคร 

จึงได้มาที่นี่บ่อยครั้ง 
จนวันหนึ่งได้พบเธอ แต่เธอกลับหันหลังให้ 
หันมาทางนี้สักนิด จะมีโทษผิดหรือไร 
ฉันอยู่ทางนี้โปรดจงได้ หันกลับมา 

เธอคงมีใจดวงเดียวกับฉัน 
รู้สึกได้โดยพลัน เพราะผูกพันห่วงหา 
ได้ยินเสียงหัวใจของฉันแล้วใช่ไหมจึงได้หันกลับมา 
เหมือนต้องมนตร์สะกดฉันเห็นหยดน้ำตา 

ภาพของเธอกลับเลือนพร่า................ 

จากม่านน้ำตาของฉันเอง
นี่ที่ไหนดูคล้ายเคยได้เห็น

วันจันทร์ที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2555

คำสารภาพจากเพื่อน

เขาหักอกของเธอจนชอกช้ำ
เขามาทำให้น้ำตาเธอต้องไหล
เธอมองเขาแม้ยังเหลือซึ่งเยื่อใย
เธอร้องไห้เหลือไว้เพียงคราบน้ำตา

เธอมาซบแล้วร้องไห้ที่ไหล่ฉัน
ตั้งนานวันนั่งร้องไห้พรางร่ำหา
เรียกชื่อเขาจนแห้งแล้งน้ำตา
เหลือแต่คราบบนหน้าราวเม็ดทราย

เธอบอกฉันว่าคือเพื่อนดีที่สุด
ยามล้มทรุดหัวใจเจียนสลาย
ฉันจะคอยร่วมทางไม่ห่างกาย
คอยระบายทุกข์สุขร่วมแบ่งปัน

เธอรู้ไหมฉันคิดมากกว่าเพื่อน
ตอกย้ำเตือนฝังลึกในใจฉัน
ึความห่วงใยงอกเงยขึ้นทุกวัน
มากจนฉันอยากบอกให้ออกมา

อยากจะบอกเจรจาสารภาพ
ให้เธอทราบซักทีไม่หนีหน้า
อยากดูแลมากกว่าเพื่อนทุกเวลา
อยากเยียวยาแผลใจให้หายดี

แม้เธอจะยอมรับฉันไม่ได้
ไม่เป็นไรหากไม่รักฉันตอนนี้
จะคอยทำตามบทเพื่อนที่แสนดี
เก็บใจนี้คอยให้เธอคราวต่อไป
คำสารภาพจากเพื่อน

วันอาทิตย์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2555

นางฟ้า..ในใจฉัน

เพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
ที่มีรักซึ้ง - ซึ้ง ที่ฉันตามหา
บังเอิญ(เหลือเกิน).. ที่เธอผ่านมา
ผู้หญิงธรรมดา ที่ฉันรักหมดใจ


ไม่ต้องเป็นหรอก ..นางฟ้า
เพราะผู้ชายธรรมดา คงไม่อาจคว้าไขว่
ฉันคงไม่มีเธอให้รัก เหมือนที่เป็นไป
เป็นแบบนี้น่ะ ดีแล้วรู้ไหม.... 
..............แ ค่ เ ธ อ เ ป็ น เ ธ อ ( ( ก็ พ อ) )

วันเสาร์ที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2555

ลาก่อน..สุดที่รัก



ลาก่อน..สุดที่รัก..ของฉันคนนี้
ฉันไม่มี..ค่าอะไร..ให้เธอฝัน
อย่ามัวหลง..อยู่เลย..เจ้าดวงจันทร์
เพราะค่าฉัน..แม้นเป็นดาว..ยังไม่มี

อยากจะลา..กลับที่เก่า..ที่เคยมี
กลับนที..ลึกสุด..เท่าจะหนี
ไม่อยากพบ..อยากเจอ..เธอคนดี
อย่าเสียศักดิ์ศรี..เพราะว่าคน..ด้อยค่าเกิน

นับจากนี้..ฉันจะมอง..เธอบนฟ้า
จากดินหญ้า..สู่ห้วง..นภาเหิน
ได้เพียงมอง..อยู่ตรงนี้..ก็พอเกิน
จะสรรเสริญ..รักนี้..ชั่วนิรันดร์
ลาก่อน..สุดที่รัก

วันเสาร์ที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2555

เข็ดแล้ว..ความรัก




เข็ดแล้วล่ะ..ความรัก
ทำใจสักพัก..กว่าจะรู้
เบื่อแล้วละ..หัวใจ..ที่หดหู่
ที่เป็นอยู่..ก็คือความเฉยชา

รักกันแทบเป็นแทบตาย
แต่สุดท้ายคือ..ฉันที่ไร้ค่า
สุดท้ายคือ..ฉันที่เสียน้ำตา
แล้วที่รักกันมา..อยากรู้ว่า
.....มันคืออะไร.....

เข็ดแล้วล่ะ..ความรัก
อยากขอพัก..จะได้ใหม
เจ็บพอแล้วละหัวใจ
หยุดทีได้ใหม..ก่อนที่คนอ่อนไหว
.....จะเสียน้ำตา.....

บทความที่ได้รับความนิยม